Dzikie Krainy

Barbarzyńca wrócił po jakichś dziesięciu minutach. Usiadł ciężko obok współtowarzyszy.
- Obawiam się, że zabłądziliśmy. Niespotkałem żywego stworzenia. Sądząc po roślinności, musieliśmy się przeteleportować dobre paredziesiąt mil na północ od miejsca, w którym powinniśmy być. Ale to nic... Najgorsze jest to, że wina może braknąć. - powiedział przerażony Barbarzyńca. - Proponuję się upić, a następnie iść spać, a rano ruszymy na południe. - powiedział.

-Nie ma picia to ostatnie krople jakie tu dostajecie nie mam zamiaru ginąć przez to ,że ty będziesz pijany i nie będziesz wstanie robić za moją tarczę. Prześpijmy się lepiej i ruszajmy z samego rana-

Barbarzyńca popatrzył dziwnym wzrokiem na Czarodzieja. Mógłby przysiądz, że jeszcze 10 minut temu, Czarodziej ukarałby sam siebie. Cóż jednak mógł zrobić Michał. Rzucił tylko krzywe spojrzenie czarodziejowi, w momencie gdy spadał sztywno na plecy, po czym zasnął.

Isildur także nie czekał zyt długo na zachętę do spania, padł na ziemię niedaleko Michała z błogim uśmiechem na twarzy, po czym pogrążył się w słodkim śnie.

- No tak jak wszyscy śpią to ja przywołam Pana Ciemności i porozmawiam z nim sobie na osobności.

Bacznie rozglądając się czy ktoś za nim nie pójdzie , ruszył w kierunku bliżej nieokreślonym a gdy dotarł na miejsce dotknął dłonią czy cokolwiek tam ma ziemi, otworzyła się czeluść. Wyszedł z niej dziwny stwór przed którym Cend ukłonił się nisko po czym rozpoczęła się rozmowa której nikt nie słyszał.

Noc minęła spokojnie, Ci co się nawalili spali spokojnie , reszta miała sny apokaliptyczne natomiast jedyny Cend noc spędził na mrocznych konwersacjach. Gdy słońce powoli zaczęło wschodzić, wszedł do stodoły i zaczął drzeć się najgłośniej jak tylko potrafił, a potrafił :
- Wstawać mendy , czopki i mondzioły ! Słońce wstało promienie dało, wstawać jasna cholera bo wam dupy przysmażę na diabelskim ogniu ! Biegiem na dwór każdy ma się rozbudzić bo jak nie to nie do jasnej matki mojej ciotki !

Tych którzy stawali za wolno kopał lekko w podbrzusze, tych co opierali się jeszcze bardziej, kopał mocniej.

- Mamo jeszcze chwilę, dzisiaj mam na później - wymamrotał sennie barbarzyńca. Po chwili jednak zorientował się gdzie się znajduje. - Nastał nowy dzień. Musimy ruszać! - powiedział z poważną miną, z tą samą z którą lubiły go widywać kobiety na ulicy. On wiedział ile wynosi okres rozrodczy rosomaków i jak tego użyć.
- Komu w drogę temu wczas! - powiedział Michu i zaczął pakować swój ekwipunek.

Warlas przeciągnął się romantycznie usuwając z ust coś co mogło kiedyś być jedzeniem a obecnie powodowało dziwny zapach ( to nie prawda, że mistrz podjada w nocy)
Gdy odgarnął bujne rzęsy z swoich ślicznych zaspanych ocząt zaczął się zastanawiać czy ten chodzący masturbator gadający po nocach z własnym penisem zdaje sobie sprawę, że znajdujemy się na terenie wroga i nie koniecznie warto drzeć mordę.

- Ok łobuzy ja lecę na posiedzenie do zobaczenia za chwil kilka-

Remen wstał i wkurwiony jak zwykle rzekł :
-Odwykłem już od spania w takich warunkach, a ty Cend nie drzyj mordy to my mamy tutaj polować a nie być ofiarą a przy tych krzykach możesz coś ściągnąć nam na kark - po tych słowach ruszył śladem za Warlasem i Michem

-Ale co się stało? Gdzie ja jestem? - zapytał zdziwiony Isildur, można z tego było wywnioskować że tylko po pijaku jest trzeźwy.
- Przepraszam bardzo, którędy do szalety miejskiej? - zapytał widząc minę Michała, tak to niewątpliwie wywarło na nim nielada wpływ. -Komu w drogę temu gumofilce, przez niektórych zwane gnojoskokami, chociarz nikt nie wie skąd wywodzi się ta nazwa w mojej wsi jest dość czesto używana. Zatem do BRONI!!! URRRAAAA!!!! URRRAAA!!!- zatrzął drzeć się w niebogłosy po i z takim do okrzykiem wylecial ze stodoły szukając szalety miejskiej.

- Teren wroga czy nie, ja w razie dużego niebezpieczeństwa kończe misje i wracam do Otchłani wy wtedy róbcie co chcecie - powiedział z ironicznym uśmiechem. A teraz wysrajcie sie i idźmy w tych gnojoskokach tam gdzie mamy iść.

- On jest wulgarny i ma o jeden palec u nóg za dużo. - powiedział barbarzyńca, a następnie zarzucił ekwipunek na plecy i ruszył za Warlasem. - ...jakie kur** posiedzenie? - dało się słyszeć wprost z ust tego rosłego, buńczucznego i zawile skorygowanego przez plastry Nicorete, bez-wątpienia-mężczyzny.

-No i 3 kilo mniej proponuje szybkie śniadanie i ruszamy.Michu daleko to?-

-Ehh ja takie rzeczy zawsze załatwiam po walce na ciała pokonanych bo sraczka dodaje mocy. No właśnie Michu gdzie teraz?

- Teraz gdzieś tam - powiedział barbarzyńca zamknął oczy pokręcił się w kółku z pięć razy i wskazał palce kierunek. Bez wątpienia było to południe, nie inny kierunek geograficzny, bo wtedy nie nazywalibyśmy go południem. Tak więc mężczyzna poprawił miecz i ruszył sarnim krokiem między drzewami we wskazanym wcześniej kierunku.